Een Koninklijke begrafenis
Miljoenen mensen over de hele wereld keken naar uitvaartplechtigheid van Prins Philip, de echtgenoot van de Britse Koningin Elisabeth II. Een koninklijke begrafenis is natuurlijk altijd iets bijzonders maar deze was toch ook uniek en niet alleen omdat ze in coronatijden plaats vond. Ik zou durven zeggen dat het de Paasuitzending van dit jaar was ! Door alle coronaregels die er ook in Groot-Brittannië gelden en door de persoonlijke wensen van de overledene zelf werd het een hele eenvoudige plechtigheid waarin de kern van een uitvaart voor een christen duidelijk tot zijn recht kwam.
Op Twitter, Facebook en via zovele kanalen was er eigenlijk alleen maar lof voor de mooie plechtigheid. Ik vond dat natuurlijk ook maar ik sta er toch van te kijken dat iedereen het zo mooi vond omdat het eigenlijk een uitvaart was die helemaal anders is dan het merendeel van de mensen organiseert voor hun dierbaren…
Op enkele zinnen na waarin de overledene door de deken en de aartsbisschop werd getypeerd waren er alleen hymnen en christelijke liederen, Bijbelteksten en gebeden, geen toespraken en zelfs geen preek. Een van onze parochianen zei me: “Ja, uiteindelijk is dat ook het enige wat telt”. En ik denk dat ze daar zeker gelijk in heeft. Wanneer een dierbare gestorven is, is het enige wat we voor die overledene nog kunnen doen: bidden. Biddend God vragen voor de overledene te zorgen, nu wij het hier op aarde niet meer kunnen en God vragen dat ons Verrijzenisgeloof sterk mag zijn, dat we kunnen geloven dat we in liefde en gebed met elkaar verbonden blijven, over de grens van dit leven. En precies dat bidden ontbreekt in heel wat afscheidsplechtigheden die vandaag gehouden worden.
Het is tegenwoordig nogal in om bij een uitvaart een hoop toespraken te houden waarin alle kwaliteiten van de overledene naar voren worden gebracht en worden geroemd. Soms wordt er wel vijf keer hetzelfde verteld en soms denk je dat je in een kookprogramma zit in plaats van in een uitvaart wanneer de kleinkinderen een opsomming geven van de soep met balletjes, de kalkoen en de vanillepudding met koekjes die oma als geen andere kon bereiden. Bij veel uitvaarten vandaag blijft het bij terugkijken wie de overledene is geweest, dikwijls gaat het ook nog gepaard met het tonen van talloze foto’s en het draaien van “Afscheid van een vriend” van Clouseau en “De ster” van Stan Van Samang. Op zich niet verkeerd maar als christenen kijken wij niet alleen naar wat voorbij is. Het is niet goed om daarin te blijven hangen. We moeten vooruit kijken, naar wat komt. Die koninklijke begrafenis was een mooi voorbeeld van hoop op de Verrijzenis, hoop op een weerzien. Terecht noemt men het een mooie uitvaartplechtigheid.
Een pakkend beeld wat van die uitvaartplechtigheid bij velen op het netvlies blijft is het beeld van Koningin Elisabeth die daar eenzaam en alleen in de kerkbank zat, het hoofd gebogen. Als gelovige wist ze zeker dat ze daar niet alleen zat. Een christen weet dat men nooit alleen is !
Ik was bijzonder getroffen door het mooie gebed dat de deken uitsprak op het einde van de uitvaartplechtigheid. Het geeft de kern weer van waar wij als christenen voor staan. Ik geef het gebed hier mee, misschien kun je het ook eens bidden voor een dierbare overledene: “Barmhartige God, Vader van onze Heer Jezus Christus, die de verrijzenis en het leven is. Wie in Hem gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven. En wie leeft en in Hem gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven. Hij heeft ons ook geleerd, via de heilige apostel Paulus, niet te treuren als mensen zonder hoop, voor hen die in Hem ontslapen zijn. We smeken U gedwee, Vader, dat wanneer wij dit leven achter ons laten, we rust mogen vinden in Hem, zoals hopelijk ook onze broeder zal doen. En dat we bij het laatste oordeel aanvaard zullen worden door U, en de zongen mogen ontvangen die Uw geliefde Zoon dan zal uitspreken voor al wie U liefhad en ontzag met de woorden: ‘Kom, gezegende kinderen van Mijn Vader, treed binnen in het koninkrijk dat voor u gecreëerd is sinds het begin van het leven’. Wij smeken U, gun ons dit, barmhartige Vader, door Jezus Christus, onze Bemiddelaar en Verlosser. Amen.” (naar A. Penne pr)
