Rustpunt

Rustpunt (een vakantie overweging; (anoniem)

Op een eenzaam heidepad
De stap gezet, de moed gevat
De stilte te waarderen

Rondom mij alles weggedacht
Tot de essentie terug gebracht
Bereid te mediteren

Alleen het landschap en ikzelf
En boven ons het luchtgewelf
Waarin wat wolken drijven

Een zachte bries langs mijn gezicht
Ik voel hem met mijn ogen dicht
En wou dat dit kon blijven

Bij heidegeuren schoon en puur
Bij zonnestand in plaats van uur
Leer ik weer ademhalen

Natuurlijk ritme, in en uit
‘k voel tintelingen op mijn huid
En kalmte nederdalen

Dan langzaam uit dit perspectief
Behoedzaam en ook selectief
Weer dingen toegelaten

Die middag op de stille hei
Bracht ongekende rust in mij
Die mij beslist zal baten.