De Kerk, Moeder van de Roepingen
Gedeelte boodschap van Paus Franciscus voor Roepingenzondag 17 april 2016
Beste broeders en zusters,
Hoe sterk verlang ik dat iedere gedoopte de vreugde zou ervaren om zich echt lid te voelen van de Kerk in dit Buitengewoon Jaar van de Barmhartigheid. Hopelijk mogen wij herontdekken dat de christelijke roeping, net zoals elke specifieke roeping, ontluikt in het godsvolk. Roepingen zijn gaven van de goddelijke barmhartigheid. De Kerk is het huis van de barmhartigheid én de ‘bodem’ waar de roeping ontkiemt, groeit en vrucht draagt.
Bij de gelegenheid van de 53ste Wereldgebedsdag voor Roepingen nodig ik daarom iedere gelovige uit om zich te bezinnen over de kerkgemeenschap en om dankbaar te zijn dat de gemeenschap elk van ons helpt om zijn/haar roeping te vinden. In de bul bij de bekendmaking van het Buitengewoon Jaar van de Barmhartigheid vermeldde ik de woorden van de heilige Beda de Eerbiedwaardige. Hij schrijft namelijk over de roeping van de heilige Mattheüs: miserando atque eligendo.
Het barmhartige handelen van de Heer vergeeft onze zonden en opent een nieuw leven voor ons. Dat wordt concreet in de roep tot navolging en het zich gezonden weten. Elke roeping in de Kerk vindt haar oorsprong onder de liefdevolle blik van Jezus. Bekering en roeping zijn als twee zijden van dezelfde munt die steeds samengaan in het gehele leven van iedere leerling van de Heer. (…)
Het zich geroepen weten door God gebeurt binnen de christelijke gemeenschap. God roept ons tot de Kerk, en schenkt elkeen na een tijd van groei ‘in haar schoot’, een bijzondere roeping. De roeping gebeurt aan de zijde van andere broers en zussen die de Heer ons geeft. Roeping is daarom steeds een ‘samen geroepen’ worden. Dit kerkelijke aspect van de roeping is een tegengif voor de onverschilligheid en voor het individualisme. Zo wordt gemeenschap opgebouwd en wordt onverschilligheid overwonnen door liefde. In de gemeenschap worden we gedreven om uit onszelf te treden en ons leven ten dienste te stellen binnen het plan van God. We ontvangen de kracht om de actuele en historische situatie van de kerkgemeenschap, het volk van God, te aanvaarden.(…)
Iedere gelovige is geroepen om zich bewust te zijn van de gemeenschappelijke zorg voor roepingen. Geloofsgemeenschappen worden naar het voorbeeld van de Maagd Maria, een moederlijke schoot waar de gave van de Heilige Geest wordt ontvangen.
Het moederschap van de Kerk wordt duidelijk in het onophoudelijk gebed voor roepingen, in haar onderricht en begeleiding voor hen die de roep van de Heer willen volgen. En ook in een zorgvuldige selectie van de kandidaten voor het gewijde ambt en het godgewijde leven vinden we dit terug. Ten slotte is zij ook moeder van de roepingen door haar voortdurend ondersteunen van hen die hun leven toegewijd hebben ten dienste van de medemensen.
Vragen wij de Heer dat iedereen die zijn of haar roeping wil volgen, zich stevig verankert in de Kerk. Bidden we dat de Heilige Geest de herders en gelovigen doet groeien in kerkelijke gemeenschapszin, in onderscheiding en in een geestelijk vader- en moederschap.
(Volledige tekst zie: http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=6144)
