Heer neem onze dierbare overledene op in Uw eeuwige Liefde

Hoera!    
Op zondag 27 juni mogen wij onze Eerste Heilige Communie ontvangen! Wij zijn ons goed aan het voorbereiden op dit mooie feest.

Door de corona-maatregelen kunnen we u jammer genoeg niet uitnodigen voor onze feestmis; die is alleen bedoeld voor onze families. Maar misschien wilt u thuis een Weesgegroetje voor ons bidden? Dat wij allemaal heel ons leven met Jezus op weg mogen gaan!

De Communicantjes:
Toby Palmen - Caro Streukens - Lieke Delahaye
Jolie Lomans - Amber Engelen
Charlotte Jans -Julius Frusch - Kiki Dinjens

Wereldwijd zetten Nederlandse missionarissen en missionair werkers zich nog steeds iedere dag in voor hun kwetsbare medemens. Een keer per jaar zetten wij hen zélf in het middelpunt tijdens de Pinksteracte. De WNM voert campagne voor het werk en welzijn van deze bevlogen en bezielde mannen en vrouwen zodat zij zich kunnen blijven inzetten voor een ander. Uw steun is daarbij onmisbaar. Na de H.Mis op 23 mei wordt aan de kerkdeur gecollecteerd voor WNM. Hartelijk dank voor Uw bijdrage.

Miljoenen mensen over de hele wereld keken naar uitvaartplechtigheid van Prins Philip, de echtgenoot van de Britse Koningin Elisabeth II. Een koninklijke begrafenis is natuurlijk altijd iets bijzonders maar deze was toch ook uniek en niet alleen omdat ze in coronatijden plaats vond. Ik zou durven zeggen dat het de Paasuitzending van dit jaar was ! Door alle coronaregels die er ook in Groot-Brittannië gelden en door de persoonlijke wensen van de overledene zelf werd het een hele eenvoudige plechtigheid waarin de kern van een uitvaart voor een christen duidelijk tot zijn recht kwam.

Op Twitter, Facebook en via zovele kanalen was er eigenlijk alleen maar lof voor de mooie plechtigheid. Ik vond dat natuurlijk ook maar ik sta er toch van te kijken dat iedereen het zo mooi vond omdat het eigenlijk een uitvaart was die helemaal anders is dan het merendeel van de mensen organiseert voor hun dierbaren…

Op enkele zinnen na waarin de overledene door de deken en de aartsbisschop werd getypeerd waren er alleen hymnen en christelijke liederen, Bijbelteksten en gebeden, geen toespraken en zelfs geen preek. Een van onze parochianen zei me: “Ja, uiteindelijk is dat ook het enige wat telt”. En ik denk dat ze daar zeker gelijk in heeft. Wanneer een dierbare gestorven is, is het enige wat we voor die overledene nog kunnen doen: bidden. Biddend God vragen voor de overledene te zorgen, nu wij het hier op aarde niet meer kunnen en God vragen dat ons Verrijzenisgeloof sterk mag zijn, dat we kunnen geloven dat we in liefde en gebed met elkaar verbonden blijven, over de grens van dit leven. En precies dat bidden ontbreekt in heel wat afscheidsplechtigheden die vandaag gehouden worden.

Het is tegenwoordig nogal in om bij een uitvaart een hoop toespraken te houden waarin alle kwaliteiten van de overledene naar voren worden gebracht en worden geroemd. Soms wordt er wel vijf keer hetzelfde verteld en soms denk je dat je in een kookprogramma zit in plaats van in een uitvaart wanneer de kleinkinderen een opsomming geven van de soep met balletjes, de kalkoen en de vanillepudding met koekjes die oma als geen andere kon bereiden. Bij veel uitvaarten vandaag blijft het bij terugkijken wie de overledene is geweest, dikwijls gaat het ook nog gepaard met het tonen van talloze foto’s en het draaien van “Afscheid van een vriend” van Clouseau en “De ster” van Stan Van Samang. Op zich niet verkeerd maar als christenen kijken wij niet alleen naar wat voorbij is. Het is niet goed om daarin te blijven hangen. We moeten vooruit kijken, naar wat komt. Die koninklijke begrafenis was een mooi voorbeeld van hoop op de Verrijzenis, hoop op een weerzien. Terecht noemt men het een mooie uitvaartplechtigheid.

Een pakkend beeld wat van die uitvaartplechtigheid bij velen op het netvlies blijft is het beeld van Koningin Elisabeth die daar eenzaam en alleen in de kerkbank zat, het hoofd gebogen. Als gelovige wist ze zeker dat ze daar niet alleen zat. Een christen weet dat men nooit alleen is !

Ik was bijzonder getroffen door het mooie gebed dat de deken uitsprak op het einde van de uitvaartplechtigheid. Het geeft de kern weer van waar wij als christenen voor staan. Ik geef het gebed hier mee, misschien kun je het ook eens bidden voor een dierbare overledene: “Barmhartige God, Vader van onze Heer Jezus Christus, die de verrijzenis en het leven is. Wie in Hem gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven. En wie leeft en in Hem gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven. Hij heeft ons ook geleerd, via de heilige apostel Paulus, niet te treuren als mensen zonder hoop, voor hen die in Hem ontslapen zijn. We smeken U gedwee, Vader, dat wanneer wij dit leven achter ons laten, we rust mogen vinden in Hem, zoals hopelijk ook onze broeder zal doen. En dat we bij het laatste oordeel aanvaard zullen worden door U, en de zongen mogen ontvangen die Uw geliefde Zoon dan zal uitspreken voor al wie U liefhad en ontzag met de woorden: ‘Kom, gezegende kinderen van Mijn Vader, treed binnen in het koninkrijk dat voor u gecreëerd is sinds het begin van het leven’. Wij smeken U, gun ons dit, barmhartige Vader, door Jezus Christus, onze Bemiddelaar en Verlosser. Amen.” (naar A. Penne pr)
 

Op zondag 27 juni 2021 zal de 1e communie viering plaats vinden om 11.00 uur.

In het volgende parochieblad worden de maatregelen i.v.m. corona gemeld.

Wij hopen dat alles goed gaat en de Eucharistieviering doorgang kan vinden.

 Heer neem onze dierbare overledenen op in Uw eeuwige Liefde

 Heer neem onze dierbare overledenen op in Uw eeuwige Liefde

Een beter leven dankzij goed onderwijs
De campagne van Vastenactie in de veertigdagentijd 2021 staat in het teken van beroepsonderwijs en ondernemerschap in ontwikkelingslanden. Met een gedegen opleiding zijn mensen namelijk beter in staat een redelijk inkomen te verdienen en eventueel een eigen bedrijf op te zetten.
De afgelopen drie jaar volgden al meer dan vierduizend mensen een beroepsopleiding met hulp van Vastenactie en kregen meer dan tienduizend jongeren basis- of voortgezet onderwijs. Tijdens de Vastenactie-campagne 2021 willen we nog veel meer mensen een steuntje in de rug geven om hen te helpen een zelfstandig bestaan op te bouwen, zodat ze voor zichzelf en hun familie kunnen zorgen én een rol kunnen spelen in hun gemeenschap. Ook ondersteunen we mensen bij het opzetten van een eigen onderneming.

U kunt de vastenactie steunen door Uw gift in het vastenzakje in te leveren achter in de kerk of in de brievenbus van de pastorie. Overmaken kan ook:  op rekg.nr. NL21INGB0003000046 t.n.v.Bisdom Roermond Missiesecretariaat,  onder vermelding van Vastenactie   Hartelijk dank.

De coronacrisis: wie lijdt er niet onder?
Zij die besmet zijn met het virus,
de zorgverleners, de jonge mensen
die leven van contacten en samenzijn met leeftijdgenoten,
die hun leven aan het opbouwen zijn...
De mensen in zorgcentra die lijden onder eenzaamheid,
de velen die economische schade lijden
en de toekomst van hun bedrijf in gevaar zien komen...
Iedereen die niet op vakantie kan,
niets leuks kan organiseren in familiekring of in het groot...
Iedereen lijdt aan de saaiheid van het leven.
‘Er is licht aan het einde van de tunnel’, zegt onze regering.
Als we dat ‘einde van de tunnel’ niet meer zien,
raken we verbitterd, dreigen we de moed te verliezen.
Pasen: er is licht aan het einde van de tunnel.
We vieren dat Jezus Christus door ‘de tunnel van de dood heen’
is opgestaan uit het graf.
Ons leven is niet een zinloos gebeuren tussen geboorte en dood,
ons leven heeft – ondanks alle duisternis en tegenslagen –
uitzicht op het Licht van de verrijzenis.
De dood is niet het definitieve einde
maar onze geest leeft verder bij God,
één met Hem en met allen die ons in de dood zijn voorgegaan.
De coronamaatregelen zijn niet vol te houden
zonder uitzicht op het ‘einde van de tunnel’.
Leven als mens is niet vol te houden
zonder uitzicht op het Licht van de Verrijzenis!
Samen met ons Kerkbestuur
en mijn goede collega’s die mij zo welwillend vervangen
in deze periode waarin ikzelf nog steeds
vanwege m’n gezondheidstoestand de rust moet bewaren
-Pater Martin de Korte c.p., Dr. Gero Weishaupt, en Deken Rob Merkx –
wens ik u allen Zalig en vreugdevol Pasen!

H. Broers, pastoor

Broeders en zusters in Christus,

In de 14e eeuw heerste de pest. Als tijdens een uitbraak een schip in Italië wilde afmeren, moest het eerst een tijd voor de kust blijven liggen om zeker te weten dat de bemanning de besmettelijke en dodelijke ziekte niet onder de leden had. Die periode duurde 40 dagen. Daarvan komt het woord quarantaine: ‘quarante giorni’: een tijd van afzondering van veertig dagen was nodig om te weten
dat mensen gezond waren.

Quarantaine was er ook voor Noach en zijn familie in de eerste lezing: zij hebben net een zondvloed overleefd. Veertig dagen regende het en dobberde Noach stuurloos rond in de ark. Hij leefde zonder vaste grond onder de voeten. Aardse zekerheden waren verdwenen en het leven werd van buitenaf bedreigd. Noach moest in quarantaine voordat hij weer vaste grond onder de voeten kreeg. Na die veertig dagen van onzekerheid klaarde de lucht weer op en kreeg hij – in het teken van de regenboog – opnieuw verbinding met God.

In het evangelie gaat Jezus ook in quarantaine. Veertig dagen verbleef Hij in de woestijn. Dat verblijf daar was overigens niet zijn eigen keuze: Hij werd er naartoe gedreven. Hij moest wel, er was geen keuze. Over die periode staat geschreven: ‘Hij verbleef bij de wilde dieren en de engelen bewezen hem hun diensten.’
Die woorden heeft Marcus daar niet zomaar geschreven. De woestijn confronteert Jezus met twee krachten die in ieder mensenleven voorkomen: krachten die de natuur ons geeft en krachten die we van Gods genade krijgen. De woestijn van het leven brengt de wilde dieren dichtbij. In ieder van ons leven dierlijke krachten: we hebben allemaal natuurlijke driften in ons. We maken immers deel uit van de natuur. Het is de oerdrift om zelf te overleven, om de eigen soort te laten voortbestaan.

Het zijn krachten die in wezen goed zijn. Maar we kunnen ook verleid worden om die oerdriften verkeerd te gebruiken. Ongetemd kunnen ze tot kwaad leiden. Om er een paar te noemen: onze oerkrachten kunnen gemakkelijk ontaarden in hebzucht, egoïsme, heerszucht, machtsmisbruik en geweld. Er zijn allerlei verleidingen tot kwaad die ons heil van binnenuit bedreigen.

Enkele weken nadat we ons verbaasden over de rebellen die in Amerika het Capitool binnendrongen, braken er – als vanuit het niets – ook bij ons rellen uit. In rustig ogende steden en stadjes staken vernielzucht en plundering ineens de kop op.
Er werden vernielingen gepleegd door vooral jonge mensen, die korte tijd hun verstand totaal verloren leken te hebben. Redeloos gedrag, zoals van een wild dier, kan zich meester maken van mensen.

Jezus verbleef bij de wilde dieren: hij liep niet weg voor de krachten die het menszijn in zich draagt en zag ze onder ogen. Maar hij liet zich er niet door meeslepen
of verscheuren, zoals bij mensen soms wel gebeurt als ze in hun leven de woestijn ervaren.
In één adem zegt Marcus dan: ‘Er kwamen ook engelen die Hem hun diensten bewezen.’ Ontvankelijk kunnen zijn voor engelen – dat wil zeggen: voor wat van Godswege tot ons komt – hoort net zo goed bij de mens. Meer dan alleen dierlijke wezens zijn we ook geestelijke wezens. Het goede dat we doen, komt minder in
de publiciteit dan het kwade. Maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Ook en juist in dit laatste jaar zien we belangeloze daden van medemenselijkheid en nabijheid en ervaren veel mensen midden in de pandemie dat bidden kracht geeft. Het zijn tekenen dat wij ook in onze woestijndagen dichter bij God kunnen komen, dat juist in quarantaine Gods engelen hun diensten bewijzen.

Noach kreeg de opdracht de ark in te gaan, Jezus werd de woestijn in gedreven en ook wij hadden afgelopen jaar niet zo heel veel te kiezen. Wij kregen een zondvloed van maatregelen over ons heen, die ons in een woestijn bracht van gesloten scholen, winkels en restaurants en soms van gedwongen quarantaine na een positieve test. We kwamen in een woestijn met veel alléén-zijn. En we zijn er nog niet uit. Menselijke ontmoeting staat nog steeds op rantsoen en afstand.
Die verlatenheid van de woestijn brengt het menszijn terug naar de essentie.

Ze confronteert ons met onszelf, met onze driften, maar ook met onze vrijheid om Gods genade te ontvangen. We mogen nieuw ervaren dat we meer zijn dan alleen mensenkinderen die leven vanuit natuurlijke krachten. We zijn ook Gods kinderen, die Zijn kracht in ons leven mogen ervaren. Menszijn betekent beide zijden accepteren: niet doen alsof we alleen maar van deze aarde zijn en dus voor elke drift door de knieën gaan, maar ons ook openen voor wat Gods genade ons geeft en zo een beetje hemel op aarde brengen.

Noach krijgt na zijn quarantaine de opdracht van God om nieuw leven op aarde te brengen; Jezus gaat in quarantaine en zal van daaruit zijn dienstwerk tot in het eeuwig leven gaan vervullen. Wij beleven onze veertigdagentijd, onze quarantaine: opdat ook wij door de zondvloed in ons leven en door de woestijn van ons bestaan tot het nieuwe leven van Pasen mogen komen.

Een goede, gezegende veertigdagentijd gewenst aan u allen!

Harrie Smeets, bisschop van Roermond