Broeders en zusters in Christus,

In de 14e eeuw heerste de pest. Als tijdens een uitbraak een schip in Italië wilde afmeren, moest het eerst een tijd voor de kust blijven liggen om zeker te weten dat de bemanning de besmettelijke en dodelijke ziekte niet onder de leden had. Die periode duurde 40 dagen. Daarvan komt het woord quarantaine: ‘quarante giorni’: een tijd van afzondering van veertig dagen was nodig om te weten
dat mensen gezond waren.

Quarantaine was er ook voor Noach en zijn familie in de eerste lezing: zij hebben net een zondvloed overleefd. Veertig dagen regende het en dobberde Noach stuurloos rond in de ark. Hij leefde zonder vaste grond onder de voeten. Aardse zekerheden waren verdwenen en het leven werd van buitenaf bedreigd. Noach moest in quarantaine voordat hij weer vaste grond onder de voeten kreeg. Na die veertig dagen van onzekerheid klaarde de lucht weer op en kreeg hij – in het teken van de regenboog – opnieuw verbinding met God.

In het evangelie gaat Jezus ook in quarantaine. Veertig dagen verbleef Hij in de woestijn. Dat verblijf daar was overigens niet zijn eigen keuze: Hij werd er naartoe gedreven. Hij moest wel, er was geen keuze. Over die periode staat geschreven: ‘Hij verbleef bij de wilde dieren en de engelen bewezen hem hun diensten.’
Die woorden heeft Marcus daar niet zomaar geschreven. De woestijn confronteert Jezus met twee krachten die in ieder mensenleven voorkomen: krachten die de natuur ons geeft en krachten die we van Gods genade krijgen. De woestijn van het leven brengt de wilde dieren dichtbij. In ieder van ons leven dierlijke krachten: we hebben allemaal natuurlijke driften in ons. We maken immers deel uit van de natuur. Het is de oerdrift om zelf te overleven, om de eigen soort te laten voortbestaan.

Het zijn krachten die in wezen goed zijn. Maar we kunnen ook verleid worden om die oerdriften verkeerd te gebruiken. Ongetemd kunnen ze tot kwaad leiden. Om er een paar te noemen: onze oerkrachten kunnen gemakkelijk ontaarden in hebzucht, egoïsme, heerszucht, machtsmisbruik en geweld. Er zijn allerlei verleidingen tot kwaad die ons heil van binnenuit bedreigen.

Enkele weken nadat we ons verbaasden over de rebellen die in Amerika het Capitool binnendrongen, braken er – als vanuit het niets – ook bij ons rellen uit. In rustig ogende steden en stadjes staken vernielzucht en plundering ineens de kop op.
Er werden vernielingen gepleegd door vooral jonge mensen, die korte tijd hun verstand totaal verloren leken te hebben. Redeloos gedrag, zoals van een wild dier, kan zich meester maken van mensen.

Jezus verbleef bij de wilde dieren: hij liep niet weg voor de krachten die het menszijn in zich draagt en zag ze onder ogen. Maar hij liet zich er niet door meeslepen
of verscheuren, zoals bij mensen soms wel gebeurt als ze in hun leven de woestijn ervaren.
In één adem zegt Marcus dan: ‘Er kwamen ook engelen die Hem hun diensten bewezen.’ Ontvankelijk kunnen zijn voor engelen – dat wil zeggen: voor wat van Godswege tot ons komt – hoort net zo goed bij de mens. Meer dan alleen dierlijke wezens zijn we ook geestelijke wezens. Het goede dat we doen, komt minder in
de publiciteit dan het kwade. Maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Ook en juist in dit laatste jaar zien we belangeloze daden van medemenselijkheid en nabijheid en ervaren veel mensen midden in de pandemie dat bidden kracht geeft. Het zijn tekenen dat wij ook in onze woestijndagen dichter bij God kunnen komen, dat juist in quarantaine Gods engelen hun diensten bewijzen.

Noach kreeg de opdracht de ark in te gaan, Jezus werd de woestijn in gedreven en ook wij hadden afgelopen jaar niet zo heel veel te kiezen. Wij kregen een zondvloed van maatregelen over ons heen, die ons in een woestijn bracht van gesloten scholen, winkels en restaurants en soms van gedwongen quarantaine na een positieve test. We kwamen in een woestijn met veel alléén-zijn. En we zijn er nog niet uit. Menselijke ontmoeting staat nog steeds op rantsoen en afstand.
Die verlatenheid van de woestijn brengt het menszijn terug naar de essentie.

Ze confronteert ons met onszelf, met onze driften, maar ook met onze vrijheid om Gods genade te ontvangen. We mogen nieuw ervaren dat we meer zijn dan alleen mensenkinderen die leven vanuit natuurlijke krachten. We zijn ook Gods kinderen, die Zijn kracht in ons leven mogen ervaren. Menszijn betekent beide zijden accepteren: niet doen alsof we alleen maar van deze aarde zijn en dus voor elke drift door de knieën gaan, maar ons ook openen voor wat Gods genade ons geeft en zo een beetje hemel op aarde brengen.

Noach krijgt na zijn quarantaine de opdracht van God om nieuw leven op aarde te brengen; Jezus gaat in quarantaine en zal van daaruit zijn dienstwerk tot in het eeuwig leven gaan vervullen. Wij beleven onze veertigdagentijd, onze quarantaine: opdat ook wij door de zondvloed in ons leven en door de woestijn van ons bestaan tot het nieuwe leven van Pasen mogen komen.

Een goede, gezegende veertigdagentijd gewenst aan u allen!

Harrie Smeets, bisschop van Roermond

 Heer neem onze dierbare overledene op in Uw eeuwige Liefde

Reeds eerder hebben wij u eraan herinnerd, dat er mogelijkheden zijn om uw jaarlijkse bijdrage aan Kerkbalans (vroeger genoemd de “gezinsbijdrage”) als gift af te trekken van uw inkomen. Waar tot voor enkele jaren deze gift notarieel in een akte moest worden opgenomen, kan dit inmiddels via een door de parochie als ontvanger van de gift worden vastgelegd. Verschillende parochianen hebben inmiddels een dergelijke overeenkomst laten opmaken, waarbij men zich voor vijf jaren tot het doen van de overeengekomen gift verplicht.  Vanwege de aftrekbaarheid op het inkomen betaalt de fiscus een niet onbelangrijk deel mee, wat voor sommige parochianen een reden is om de gift te verhogen en uiteindelijk netto ongeveer hetzelfde bedrag als vroeger af hoeven te dragen. Voor de schenker en voor de ontvanger een meevaller. Geïnteresseerden kunnen hierover contact opnemen met onze penningmeester, Piet Schoenmaeckers, tel. 0464527483 / 0627482698.

Het zal u duidelijk zijn, dat de jaarlijkse actie Kerkbalans een dezer dagen weer van start gaat. Kerkbalans is bedoeld ter financiering van de kosten van de parochies en bisdom. Met deze inkomsten moeten wij als parochie het levensonderhoud van onze priesters bekostigen; maar ook het onderhoud van onze kerk en pastorie en de verzorging van de erediensten komen geheel voor onze rekening. Waar nog gedacht wordt dat wij van overheidswege financieel gesteund worden, moet dit helaas ontkend worden. Alle kosten komen voor onze rekening. Helaas kunnen de inkomsten via Kerkbalans, misstipendia en collectes tijdens de erediensten deze kosten bij lange na niet opvangen. Jaarlijks zien wij deze inkomsten terug lopen. Gelukkig bezit onze parochie onroerend goed waar wij huurinkomsten uit ontvangen.

Als vaste deelnemer aan Kerkbalans geven wij bij overlijden met uitvaart in onze kerk een belangrijke korting op de kosten van de Eucharistieviering. Laat u bij uw nabestaanden wel vast leggen dat u bij overlijden begraven wil worden via onze parochie.

Naast de betrokkenheid bij onze parochie zijn er ook parochianen die niet het instituut van onze kerk maar wel het mooie kerkgebouw en de Andreaskapel aan de Leyenbroekerweg aan het hart gaan. Zij doen jaarlijks een gift voor het behoud van deze voor Leyenbroek en zelfs geheel Sittard zo belangrijke gebouwen.
De vaste deelnemers weten ons wel te vinden en misschien wil u, die nog niet aan Kerkbalans mee doet, toch ook een bijdrage doen. Mag ik u vragen hier eens over na te denken. Hartelijk dank allemaal.

Uw bijdrage kunt u doen door overboeking naar onze bankrekening onder nummer
NL 50 INGB 000 10 54 286.

Het Kerkbestuur

Het is in veel overlijdensadvertenties te lezen “Vanwege corona heeft de uitvaart in stilte plaatsgevonden.” Dat mag natuurlijk, als het een keuze van de familie is. Maar dat hoeft niet. Ook tijdens de pandemie kan er een gewone kerkelijke uitvaart plaatsvinden.

Uitvaarten zijn zelfs de uitzondering, waarbij meer dan 30 personen aanwezig mogen zijn. Zelfs 100 als de grootte van de kerk of het crematorium dat toelaten, want de anderhalve meter afstand moet natuurlijk wel in acht kunnen worden genomen. Maar ook als het aantal aanwezigen noodgedwongen kleiner is, is een kerkelijke uitvaart goed mogelijk. Dit geldt zowel voor een uitvaart in de kerk als voor begeleiding naar een crematorium.

De Nachtmis vindt geen doorgang.

Na lang beraad heeft het bestuur besloten dat een decennialange traditie dit jaar geen doorgang zal vinden: ons kerstensemble zal dit jaar geen muzikale rondgang door de wijk doen en ook de mis op tweede Kerstdag niet opluisteren.

Onder de huidige maatregelen zien wij helaas geen ruimte om deze traditie door te laten gaan. Een moeilijk besluit, maar de gezondheid van onze leden en ons publiek gaat te allen tijde voor.

Wij hopen u snel weer muzikaal te mogen begroeten. Hou vooral onze website en facebook in de gaten: www.fanfaresintjan.com en  https://facebook.com/fanfaresintjan